صرع یک بیماری مزمن غیرواگیر مغز است که زندگی حدود ۵۰ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده است. این بیماری با تشنج‌های مکرر شناخته می‌شود که تنها یک نمونه از حرکت غیرارادی بدن است که ممکن است قسمتی از بدن (جزئی) یا کل بدن (عمومی) را درگیر کند و گاهی با ازدست‌دادن هوشیاری و کنترل عملکرد روده یا مثانه همراه است. در این مقاله از تریتا قصد داریم تا به سوالاتی هم‌چون صرع چیست؟ تشنج چگونه شکل می‌گیرد؟ راه‌های درمان صرع چیست؟ و… پاسخ دهیم و علائم، انواع، نحوه تشخیص و درمان این بیماری عصبی را شرح دهیم.
علائم و مشخصات بیماری صرع چیست؟
صرع یک بیماری اعصاب و روان شایع است که بر مغز تأثیر می‌گذارد و باعث تشنج مکرر می‌شود. تشنج اختلال در فعالیت الکتریکی مغز است که به طور موقت بر نحوه عملکرد مغز تأثیر می‌گذارد. تشنج می‌تواند طیف گسترده‌ای از علائم را ایجاد کند. صرع می‌تواند در هر سنی شروع شود، اما معمولاً در دوران کودکی یا در افراد بالای ۶۰ سال شروع می‌شود. بیماری صرع یک بیماری مزمن و مادام‌العمر است، اما گاهی اوقات به‌مرورزمان بهتر می‌شود.
بسته به اینکه کدام قسمت از مغز درگیر باشد، تشنج می‌تواند به طرق مختلف بر افراد تأثیر بگذارد. علائم احتمالی عبارت‌اند از: تکان و لرزش غیرقابل‌کنترل (تشنج و حمله عصبی)
- ازدست‌دادن آگاهی و خیره شدن به یک نقطه
- سخت شدن حرکت و تکان دادن دست‌وپا
- احساسات عجیب مانند احساس نگرانی زیاد و دل‌شوره، بوها یا مزه‌های غیرمعمول، و احساس سوزن‌سوزن شدن در بازوها یا پاها
- غش کردن
گاهی اوقات ممکن است بیمار بیهوش شود و یادش نیاید چه اتفاقی برایش افتاده است.
اگر فکر می‌کنید ممکن است برای اولین‌بار تشنج داشته‌اید به پزشک عمومی مراجعه کنید. این بدان معنا نیست که شما مبتلا به صرع هستید، زیرا تشنج می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد و گاهی اوقات تشنج فقط یکبار اتفاق می‌افتد، اما برای اطلاع از علت این امر باید به پزشک مراجعه کنید و درباره آزمایش‌ها مربوط به صرع که ممکن است داشته باشید آگاهی بیشتری کسب کنید. شما باید بدانید صرع چیست و تاثیر آن بر زندگی شما چگونه است.
در موارد زیر باید با آمبولانس تماس گرفته شود:
- فردی برای اولین‌بار دچار تشنج می‌شود.
- بیمار تشنجی دارد که بیش از ۵ دقیقه طول می‌کشد.
- بیمار تشنج‌های مکرر و پشت‌سرهم دارد.
- بیماری که مشکلات تنفسی دارد یا به‌شدت به خود آسیب زده است.
- اطرافیان بیمار باید در مورد چیستی صرع آگاهی کسب کنند که اگر فردی دچار تشنج شود چه باید بکنند.
علامت و ویژگی بارز بیماری صرع چیست؟
علامت اصلی صرع تشنج‌های مکرر است. برخی از تشنج‌ها باعث لرزش شدید بدن می‌شوند، درحالی‌که برخی دیگر باعث مشکلاتی مانند ازدست‌دادن هوشیاری یا احساسات غیرمعمول می‌شوند. این علائم معمولاً در چند ثانیه یا چند دقیقه از بین می‌روند. چه هنگامی که شما بیدار هستید چه زمانی که خواب هستید، ممکن است تشنج ایجاد شود. گاهی اوقات تشنج می‌توانند توسط چیزی تحریک شود مانند احساس خستگی شدید.
دلیل بیماری صرع چیست؟
در صرع، عملکرد سیگنال‌های الکتریکی در مغز مختل می‌شود و گاهی اوقات افزایش ناگهانی و غیرقابل‌کنترل فعالیت الکتریکی ایجاد می‌شود. این همان چیزی است که باعث تشنج می‌شود. در بیشتر موارد، مشخص نیست که چرا این اتفاق می‌افتد. این احتمال وجود دارد که ژنتیک بر عملکرد مغز شما تأثیر داشته باشند، زیرا از هر ۳ نفر مبتلا به صرع، ۱ نفر دارای سابقه این بیماری در یکی از اعضای خانواده خود است. گاهی اوقات، صرع می‌تواند به دلیل آسیب به مغز ایجاد شود، مانند آسیب‌های زیر:
- سکته مغزی
- تومور مغزی
- آسیب شدید سر
- مصرف مواد مخدر یا مصرف الکل
- عفونت مغزی
- کمبود اکسیژن در هنگام زایمان
انواع تشنج‌ها کدامند؟ علائم آنها در بیماری صرع چیست؟
تشنج‌های جزئی (کانونی)
یک تشنج جزئی ساده می‌تواند باعث موارد زیر شود:
- یک احساس عجیب کلی که توصیف آن سخت است.
- احساس نگرانی و استرس (مانند احساس شما در هنگام سوارشدن وسایل شهربازی)
- احساسی که قبلاً اتفاقاتی شبیه به اتفاقات حال رخ‌داده است. (رؤیای صادقه یا دژاوو)
- بوها یا مزه‌های غیرمعمول
- سوزن‌سوزن شدن در بازوها و پاها
- احساس شدید ترس یا شادی
- سخت‌شدگی یا لرزش در قسمتی از بدن مانند بازو یا دست
در طول این علائم شما آگاه و هوشیار هستید.
این تشنج‌ها گاهی اوقات به‌عنوان هشدار شناخته می‌شوند زیرا می‌توانند نشانه‌ای از وقوع نوع دیگری از تشنج باشند.
تشنج‌های جزئی (کانونی) پیشرفته
در طول یک تشنج جزئی پیچیده، حس خودآگاهی خود را از دست می‌دهید و حرکات تصادفی انجام می‌دهید، مانند:
- باز و بسته کردن مداوم دهان
- مالیدن دست‌ها بر روی‌هم
- ایجاد صداهای تصادفی
- حرکت‌دادن بازوهای خود به اطراف
- درگیری همراه باخشم با لباس و اشیا
- جویدن یا بلعیدن
بیمار در حین تشنج نمی‌تواند به هیچ‌کس پاسخ دهد و هیچ خاطره‌ای از آن نخواهد داشت.
تشنج تونیک-کلونیک
تشنج تونیک-کلونیک، همان چیزی است که اکثر مردم آن را به‌عنوان یک صرع معمولی تصور می‌کنند.
این تشنج‌ها در ۲ مرحله اتفاق می‌افتند: مرحله اولیه «تونیک» و به دنبال آن مرحله دوم «کلونیک»
- مرحله تونیک: شما هوشیاری خود را از دست می‌دهید، بدن شما سفت می‌شود و ممکن است روی زمین بیفتید.
- مرحله کلونیک: اندام‌های شما شروع به لرزش می‌کنند، ممکن است کنترل مثانه یا روده خود را از دست بدهید، ممکن است زبان یا قسمت داخلی گونه خود را گاز بگیرید و ممکن است در تنفس مشکل داشته باشید.
این تشنج معمولاً پس از چند دقیقه متوقف می‌شود، اما برخی بیشتر طول می‌کشد. پس از آن، ممکن است دچار سردرد شوید یا در به‌یادآوردن اتفاقات دچار مشکل شوید و احساس خستگی یا گیجی کنید.
تشنج غیابی
تشنج غیابی، به نحوی است که بیمار برای مدت کوتاهی آگاهی از محیط اطراف خود را از دست می‌دهد. این تشنج‌ها عمدتاً کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهند، اما می‌توانند در هر سنی رخ دهند. در طول تشنج غیابی، یک فرد ممکن است:
- به یک نقطه خیره شود.
- ظاهر آنها شبیه فردی باشد که در حال رؤیاپردازی و خیال‌بافی است.
- چشمانش را تکان دهد.
- بدن یا اندام او اندکی دچار لرزش شود.
این تشنج‌ها معمولاً فقط ۱۵ ثانیه طول می‌کشند و فرد نمی‌تواند آنها را به‌خاطر بسپارد. این تشنج‌ها می‌توانند چندین بار در روز اتفاق بیفتند.
تشنج‌های میوکلونیک
تشنج میوکلونیک جایی است که برخی یا تمام بدن شما ناگهان تکان می‌خورد یا شروع به لرزش می‌کند، مثل حالتی که دچار شوک الکتریکی شده‌اید. این تشنج‌ها اغلب بلافاصله پس از بیدارشدن اتفاق می‌افتند. تشنج‌های میوکلونیک معمولاً فقط کسری از ثانیه به طول می‌انجامد، اما گاهی اوقات چندین تشنج در مدت‌زمان کوتاهی رخ می‌دهد. فرد معمولاً در طول تشنج‌ها بیدار آگاه است.
تشنج کلونیک
تشنج‌های کلونیک باعث تکان خوردن و لرزش بدن مانند تشنج تونیک-کلونیک می‌شود، اما عضلات شما در ابتدا سفت و سخت نمی‌شوند. این تشنج‌ها معمولاً چند دقیقه طول می‌کشند و ممکن است فرد هوشیاری خود را از دست بدهد.
تشنج‌های تونیک
تشنج‌های تونیک باعث می‌شوند که تمام ماهیچه‌های شما ناگهان سفت شوند، مانند اولین مرحله تشنج تونیک کلونیک. این سختی عضلات ممکن است به ازدست‌دادن تعادل و زمین‌خوردن فرد منجر شود.
تشنج آتونیک
تشنج‌های آتونیک باعث می‌شود که همه ماهیچه‌های شما به طور ناگهانی شل شوند، بنابراین ممکن است شما روی زمین بیفتید. این تشنج‌ها بسیار کوتاه هستند و معمولاً می‌توانید بلافاصله دوباره بلند شوید.
صرع پایدار یا بحران صرعی
صرع پایدار نام هرگونه تشنجی است که مدت طولانی ادامه داشته باشد، یا مجموعه‌ای متوالی از تشنج‌هاست که در آن فرد در بین تشنج‌ها آگاهی و هوشیاری خود را به دست نمی‌آورد. این یک فوریت پزشکی است و باید دراسرع‌وقت درمان شود. اگر از فرد مبتلا به صرع مراقبت می‌کنید، بهتر است برای درمان آن آموزش ببینید. در صورت عدم آموزش، در صورت بروز تشنجی که بعد از ۵ دقیقه متوقف نشده است، بلافاصله با آمبولانس تماس بگیرید.
محرک‌های تشنج چه هستند؟
عوامل تشدیدکننده علائم صرع چیست؟ به نظر می‌رسد برای بسیاری از افراد مبتلا به صرع، تشنج به طور تصادفی اتفاق می‌افتد. اما گاهی اوقات تشنج‌ها بر اثر یک محرک به وجود می‌آیند مانند:
- استرس و اضطراب
- کم‌خوابی
- لحظات ابتدایی پس از بیدارشدن از خواب
- نوشیدن الکل
- برخی داروها و مواد مخدر غیرقانونی
- در زنان، عادت ماهانه
- چراغ‌های چشمک‌زن (این یک محرک غیرمعمول است)
داشتن یک دفتر خاطرات از زمان‌هایی که فرد دچار تشنج می‌شود و آنچه قبل از آنها اتفاق افتاده است می‌تواند به بیمار در شناسایی و اجتناب از برخی محرک‌های احتمالی کمک کند.
راه‌های تشخیص صرع چیست؟
اگر تشنج دارید، پزشک عمومی ممکن است شما را به متخصص ارجاع دهد تا علت آن را دریابد. فرد باید به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کند دکتر اعصاب و روان بر شرایطی که بر مغز و اعصاب تأثیر می‌گذارد و باعث تشنج می‌شود احاطه دارد.
این احتمال وجود دارد که در زمان انتظار قرار ملاقات خود با پزشک متخصص دچار تشنج دیگری شوید، بنابراین در این مدت بهتر است از فعالیت‌هایی که در صورت تشنج شما یا دیگران را در معرض خطر قرار می‌دهد اجتناب کنید. به‌عنوان‌مثال، تا زمانی که به متخصص مراجعه نکرده‌اید، باید از رانندگی و شنا اجتناب کنید.
تشخیص سریع صرع دشوار است زیرا شرایط و بیماری‌های دیگری مانند غش، میگرن و حملات وحشت می‌تواند علائم مشابهی را ایجاد کند. تا زمانی که فرد بیش از ۱ تشنج نداشته باشد، اغلب نمی‌توان صرع را تأیید کرد. اگر بتوانید آنچه را که در مورد تشنج خود به‌خاطر دارید تاحدامکان با جزئیات شرح دهید برای تشخیص مشکل بسیار مفید خواهد بود. از جمله مواردی که می‌تواند در تشخیص بسیار مفید باشند عبارت‌اند از:
- چه زمانی دچار تشنج شدید.
- وقتی این اتفاق افتاد چه می‌کردید.
- احساسی که قبل، حین و بعد از آن داشتید چه بود.
ممکن است نوشتن برخی یادداشت‌ها قبل از قرار ملاقات و آوردن آنها با شما مفید باشد. همچنین همراه داشتن فردی که دیده است دچار تشنج شده‌اید یا در صورت امکان یک فیلم ضبط شده از شما در حال تشنج بسیار مفید است.
آزمایش‌ها تشخیصی مربوط به صرع چیست؟
متخصص ممکن است یک آزمایش برای بررسی فعالیت مغزی شما به نام الکتروانسفالوگرام (EEG) یا نوار مغز برای یافتن هرگونه مشکلی در مغز شما پیشنهاد دهد. اما اگر این آزمایش‌ها صرع شما را تأیید نکرد، بازهم ممکن است شما مبتلا به صرع باشید و ممکن است فقط بر اساس علائم صرع تشخیص داده شود.
بررسی فعالیت مغزی (EEG)
از الکتروانسفالوگرام (EEG) برای بررسی فعالیت الکتریکی غیرمعمول در مغز که ممکن است در افراد مبتلا به صرع اتفاق بیفتد، استفاده می‌شود. در طول آزمایش، سنسورهای کوچکی (الکترود) به پوست سر شما متصل شده‌اند تا سیگنال‌های الکتریکی تولید شده هنگام ارسال پیام‌های عصبی را دریافت کنند. این سیگنال‌ها توسط دستگاه ضبط می‌شوند و مورد بررسی قرار می‌گیرند.
اسکن مغز
اسکن مغزی می‌تواند به تشخیص مشکلاتی در مغز کمک کند که گاهی اوقات باعث صرع می‌شوند، مانند:
- رشد غیرمعمول یک ناحیه (تومور مغزی)
- آسیب به مغز مانند آسیب ناشی از سکته مغزی
- زخم و خونریزی در مغز
روش اصلی مورداستفاده برای اسکن مغز تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) است. MRI از میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصویری از مغز شما استفاده می‌کند.
روش‌های درمان صرع کدامند؟
روش‌های درمان می‌تواند به اکثر افراد مبتلا به صرع کمک کند تشنج کمتری داشته باشند یا به طور کامل تشنج را متوقف کنند.
درمان‌ها عبارت‌اند از:
- داروهای ضد صرع (AEDs)
- جراحی برای برداشتن بخش کوچکی از مغز که باعث تشنج می‌شود.
- قراردادن یک وسیله الکتریکی کوچک در داخل بدن که می‌تواند به کنترل تشنج کمک کند.
- رژیم غذایی خاص (رژیم کتوژنیک) که می‌تواند به کنترل تشنج کمک کند.
برخی افراد نیاز به درمان مادام‌العمر دارند. اما اگر تشنج باگذشت زمان ناپدید شود، ممکن است بتوانید مصرف داروها را متوقف کنید.
اگر عوامل تحریک‌کننده خود را می‌شناسید و قادر به اجتناب از آنها هستید، ممکن است به هیچ درمانی نیاز نداشته باشید. با پزشک خود در مورد درمان‌های موجود و بهترین روش‌ها برای درمان بیماری شما صحبت کنید.
داروهای ضد صرع (AEDs)
AEDها متداول‌ترین درمان برای صرع هستند. این داروها به کنترل تشنج در ۷۰ درصد افراد کمک می‌کنند. AEDها با تغییر سطح مواد شیمیایی در مغز شما کار می‌کنند. آنها صرع را درمان نمی‌کنند، اما می‌توانند تشنج را متوقف کنند.
انواع AEDها
AEDهای زیادی وجود دارد. انواع متداول آنها عبارت‌اند از:
- سدیم والپروات
- کاربامازپین
- لاموتریژین
- لوتیراستام
- توپیرامات
بهترین درمان برای بیماری صرع چیست؟ برای شما بستگی به مواردی مانند نوع تشنج شما، سن شما و تصمیمتان به بچه‌دار شدن بستگی دارد.
مصرف داروهای AED
AEDها در انواع مختلفی از جمله قرص، کپسول، مایعات و شربت‌ها در دسترس هستند. شما معمولاً باید هر روز دارو مصرف کنید. درمان شما با دوز کم شروع می‌شود و به‌تدریج دوز آن افزایش داده می‌شود تا تشنج شما متوقف شود. اگر اولین دارویی که امتحان کرده‌اید مؤثر واقع نشد، پزشک ممکن است نوع دیگری را امتحان کند. مهم است که هرگونه توصیه‌ای را که پزشک در مورد زمان مصرف AED و میزان مصرف آن رعایت کنید.
هرگز به طور ناگهانی مصرف AED را متوقف نکنید (انجام این کار می‌تواند باعث تشنج شود.) اگرچند سال است که دچار تشنج نشده‌اید، از پزشک خود بپرسید که آیا ممکن است بتوانید درمان را متوقف کنید. اگر متخصص به این نتیجه برسد این کار بی‌خطر است، دوز شما به‌تدریج در طول زمان کاهش می‌یابد. هنگام مصرف داروهای AED ، بدون صحبت با پزشک عمومی یا متخصص خود، از داروهای دیگر، از جمله داروهای بدون نسخه یا داروهای مکمل استفاده نکنید. داروهای دیگر می‌توانند بر نحوه عملکرد AED شما تأثیر بگذارند.
اثرات جانبی
هنگام شروع درمان با AEDها عوارض جانبی شایع است. برخی ممکن است به‌زودی پس از شروع درمان ظاهر شوند و طی چند روز یا چند هفته از بین بروند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در هفته‌های اول ظاهر نشوند. عوارض جانبی شما ممکن است به دارویی که مصرف می‌کنید بستگی دارد.
شایع‌ترین عوارض جانبی AEDs عبارت‌اند از:
- خواب‌آلودگی
- بی‌حالی
- هیجان زیاد
- سردرد
- لرزش غیرقابل‌کنترل
- ریزش مو یا رشد موهای ناخواسته
- متورم شدن لثه‌ها
- بثورات – در صورت بروز بثورات با پزشک عمومی یا متخصص خود تماس بگیرید، زیرا ممکن است به این معنی باشد که نسبت به داروی خود واکنش جدی نشان داده‌اید.
در صورت مشاهده علائمی مانند عدم ثبات، تلوتلو خوردن، تمرکز پایین با پزشک عمومی یا متخصص خود تماس بگیرید. این می‌تواند به این معنی باشد که دوز شما بیش از حد بالا است.
جراحی مغز
جراحی برداشتن قسمتی از مغز ممکن است مورداستفاده قرار گیرد اگر:
- AEDها تشنج‌های شما را کنترل نمی‌کند.
- آزمایش‌ها نشان می‌دهد که تشنج شما ناشی از مشکلی در قسمت کوچکی از مغز است که می‌تواند بدون ایجاد عوارض جدی برداشته شود. در این موارد، به‌احتمال زیاد تشنج‌های شما بعد از عمل به طور کامل متوقف می‌شود.
آزمایش‌های قبل از جراحی
اگر پس از آزمایش چندین داروی AED صرع شما همچنان کنترل نشده باشد، آزمایشاتی صورت می‌گیرد تا مشخص شود آیا جراحی امکان‌پذیر است یا خیر. این کار شامل چندین آزمایش مانند:
- اسکن مغز
- الکتروانسفالوگرام: (EEG) آزمایش فعالیت الکتریکی مغز شما
- تست‌های حافظه، توانایی‌های یادگیری و سلامت روانی
نتایج این آزمایش‌ها به شما و متخصص کمک می‌کند تا تصمیم بگیرید که آیا جراحی برای شما مفید خواهد بود یا خیر، و نتیجه جراحی در چه صورت بهترین خواهد بود.
آنچه در حین عمل جراحی اتفاق می‌افتد:
جراحی صرع معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. جراح یک برش کوچک در پوست سر شما ایجاد می‌کند و یک سوراخ در جمجمه ایجاد می‌کند تا بتوانند قسمت آسیب‌دیده مغز را بردارند. در انتهای عمل دهانه‌های جمجمه و پوست سر بسته می‌شوند.
ریکاوری و خطرات
به‌احتمال زیاد چند هفته یا چند ماه طول می‌کشد تا بعد از عمل به حالت عادی برگردید. ممکن است تشنج‌های شما فوراً متوقف نشوند، بنابراین ممکن است نیاز داشته باشید که ۱ تا ۲ سال به مصرف داروهای AED ادامه دهید.
عوارض ناشی از این جراحی شامل مشکلات حافظه، خلق‌وخو یا بینایی است، این مشکلات ممکن است باگذشت زمان بهبودیافته یا دائمی باشند.
سایر روش‌های درمان صرع چیست؟
اگر AED تشنج‌های شما را کنترل نمی‌کند و جراحی مغز برای شما مناسب نیست، روش‌های دیگری وجود دارد که می‌تواند کمک‌کننده باشند.
تحریک عصب واگ (VNS)
تحریک عصب واگ (VNS) جایی است که یک دستگاه الکتریکی کوچک شبیه به یک ضربان‌ساز در زیر پوست سینه شما قرار می‌گیرد. این دستگاه به سیمی متصل است که زیر پوست قرار می‌گیرد و به عصبی در گردن متصل می‌شود که عصب واگ نامیده می‌شود. سیگنال‌های الکتریکی در امتداد سیم به عصب ارسال می‌شود. این کار می‌تواند با تغییر سیگنال‌های الکتریکی در مغز به کنترل تشنج کمک کند.
VNS معمولاً تشنج را به طور کامل متوقف نمی‌کند، اما می‌تواند به کاهش شدت و دفعات آنها کمک کند. در این روش باید همچنان داروهای AED استفاده کنید. عوارض جانبی VNS شامل گرفتگی صدای، گلودرد و سرفه هنگام فعال‌شدن دستگاه است. این کار معمولاً هر ۵ دقیقه اتفاق می‌افتد و ۳۰ ثانیه طول می‌کشد. باتری دستگاه VNS به طور معمول تا ۱۰ سال دوام می‌آورد، پس از آن مدت باتری دیگری برای جایگزینی آن موردنیاز است.
تحریک عمیق مغزی (DBS)
تحریک عمیق مغز (DBS) مشابه VNS است. اما دستگاهی که در قفسه سینه قرار می‌گیرد به سیم‌هایی متصل است که مستقیماً به مغز می‌رسند. سیگنال‌های الکتریکی ارسال شده در امتداد این سیم‌ها می‌تواند با تغییر سیگنال‌های الکتریکی در مغز از تشنج جلوگیری کندDBS .یک روش نسبتاً جدید است که اغلب استفاده نمی‌شود، بنابراین هنوز مشخص نیست که چقدر برای صرع مؤثر است. همچنین تعدادی عوارض جدی در ارتباط با آن وجود دارد از جمله خونریزی در مغز، افسردگی و مشکلات حافظه.
رژیم کتوژنیک
رژیم کتوژنیک یک رژیم غذایی با چربی بالا و کربوهیدرات و پروتئین کم است. در کودکان تصور می‌شود که رژیم غذایی با تغییر سطح مواد شیمیایی در مغز احتمال تشنج را کاهش می‌دهد. رژیم کتوژنیک یکی از درمان‌های اصلی برای صرع قبل از در دسترس بودن AEDها بود. اما در حال حاضر به طور گسترده در بزرگسالان استفاده نمی‌شود زیرا رژیم غذایی پرچرب با مشکلات و بیماری‌های زیادی مانند دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است. گاهی اوقات رژیم غذایی کتوژنیک برای کودکان مبتلا به تشنج که توسط AED کنترل نمی‌شوند توصیه می‌شود.
درمان‌های مکمل
چندین درمان مکمل وجود دارد که برخی از افراد مبتلا به صرع احساس می‌کنند برای آنها مفید است. اما در مطالعات پزشکی هیچ یک به طور قطعی تشنج را کاهش نمی‌دهد؛ بنابراین باید در مورد اجرا توصیه‌های یک فرد غیرپزشک و متخصص برای کاهش یا قطع مصرف داروهای خود و امتحان درمان‌های جایگزین محتاط باشید. قطع دارو بدون نظارت پزشک ممکن است باعث تشنج شود.
داروهای گیاهی نیز باید بااحتیاط مورداستفاده قرار گیرند زیرا برخی از ترکیبات آنها می‌توانند با داروی صرع تداخل داشته باشند. گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد برخی از درمان‌های رایحه‌درمانی با بوی قوی، مانند زوفا، رزماری و رازیانه شیرین، ممکن است باعث تشنج در برخی افراد شود. برای برخی از افراد مبتلا به صرع، استرس می‌تواند باعث تشنج شود. درمان‌های کاهش استرس و آرامش مانند ورزش، یوگا و مدیتیشن ممکن است کمک‌کننده باشد.
بهترین شیوه برخورد با مشکلات ناشی از صرع چیست؟
صرع معمولاً یک بیماری مادام‌العمر است، اما اکثر افراد مبتلا به آن می‌توانند در صورت کنترل صرع، زندگی عادی داشته باشند. اکثر کودکان مبتلا به صرع می‌توانند در مدارس عادی تحصیل کنند، در اکثر فعالیت‌ها و ورزش‌ها شرکت کنند و در بزرگسالی شغل پیدا کنند.
اما بهتر است قبل از انجام کارهایی مانند رانندگی، مشاغل خاص، شنا، استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری و برنامه‌ریزی برای بارداری، درباره ارتباط آنها با صرع تحقیق کنید.
منبع: NHS
