میگرن یکی از اختلالات عصبی رایج در میان مردم است که عموما با تجربه کردن سردرد شناخته می‌شود. در این مقاله، در ابتدا توضیح می‌دهیم میگرن چیست؟ سپس در مورد انواع میگرن در نهایت در مورد علائم و درمان میگرن صحبت می‌کنیم. با ما همراه باشید.
میگرن چیست؟
میگرن یک بیماری عصبی است که با دوره‌های مکرر از بروز علائمی شناخته می‌شود که آن‌ها را حمله میگرنی می‌نامند. میگرن معمولا با سردرد همراه است و گاهی هم تهوع، استفراغ، حساسیت به نور، لمس، بو یا صدا، سرگیجه، اختلالات بینایی و سوزش یا بی‌حسی در صورت، دست‌ها و پاها همراه می‌شود.
حملات میگرنی می‌توانند به طور ناگهانی و بدون نشانه رخ دهند و یا ممکن است برخی محرک‌های شناخته شده مانند نخوردن غذا، قرار گرفتن در معرض دود یا آلودگی هوا و یا تغییر در سطوح هورمونی به عنوان بخشی از چرخه قاعدگی عامل ایجاد آن شوند. اغلب حملات میگرنی ۴ تا ۷۲ ساعت طول می‌کشند، اگرچه درمان موثر می‌تواند آن‌ها را به چند ساعت کوتاه کند. از طرف دیگر برخی حملات میگرنی حتی می‌تواند بیش از ۷۲ ساعت طول بکشد. میگرن می‌تواند ناتوان‌کننده باشد و منجر به عدم توانایی برای حضور در مدرسه یا کار، کم‌بازده بودن در مدرسه یا کار، ناتوانی در انجام مسئولیت‌های خانگی و عدم مشارکت در فعالیت‌های خانوادگی، اجتماعی و تفریحی شود.
تخمین زده می‌شود که ۱ میلیارد نفر در سراسر جهان، مبتلا به میگرن هستند. با اینکه انواع مختلفی از محرک‌ها می‌توانند باعث حملات میگرنی شوند، اما به طور مستقیم عامل این حملات و یا بیماری‌های زمینه‌ای نیستند. امروزه، هنوز هم شکاف‌هایی در درک پزشکان از علت میگرن وجود دارد. با این حال، برخی از پزشکان، مغز فردی که دچار میگرن است را با عنوان «بیش فعال» و یا «فوق حساس» توصیف می‌کنند و به این معنی است که مغز کسی که میگرن دارد نسبت به مغز کسی که میگرن ندارد، به شدت به محرک‌های محیطی مانند استرس و یا اختلال خواب واکنش نشان می‌دهد و منجر به علائمی می‌شود که به عنوان حمله میگرنی شناخته می‌شوند. هنوز هیچ درمانی برای میگرن وجود ندارد اما روش‌های درمانی و ایجاد تغییراتی در سبک زندگی، می‌توانند به کاهش تعداد حملاتی که فرد تجربه می‌کند، کمک کنند و شدت آن‌ها را کاهش دهند.
انواع میگرن کدامند؟
دو نوع اصلی میگرن وجود دارد: با یا بدون هاله (Aura). «میگرن همراه با هاله»، خود به چهار زیر گروه تقسیم می‌شود:
- میگرن با هاله معمولی
- میگرن با هاله ساقه مغز
- میگرن همیپلژیک
- میگرن چشمی (شبکیه)
برخی از این زیردسته‌ها، دارای زیردسته‌های فرعی هستند. فرد می‌تواند بیش از یک نوع میگرن را به طور همزمان و نیز انواع دیگر سردرد را تجربه کند. براساس تعداد روزهایی از هر ماه که فرد علائم آن را تجربه می‌کند، میگرن به دو دسته‌ی «مزمن» و «دوره‌ای» طبقه‌بندی می‌شود. «میگرن مزمن» برای ۱۵ روز یا بیشتر در ماه برای حداقل سه ماه تجربه می‌شود. «میگرن دوره‌ای» هم با داشتن علائم میگرن در کم‌تر از ۱۵ روز در هر ماه تعریف می‌شود. تخمین زده می‌شود که ۱۴۴ میلیون نفر در سراسر جهان میگرن مزمن دارند. همانند میگرن دوره‌ای، میگرن مزمن در زنان ۳ برابر بیشتر از مردان شایع است. شناسایی نوع میگرنی که دارید، می‌تواند به شما و پزشکتان در انتخاب درمان مناسب برای شما کمک کند.
میگرن بدون هاله (Migraine Without Aura) چیست؟
میگرن بدون هاله، که پیش از این به عنوان «میگرن رایج» شناخته می‌شد، با سردردی شناخته می‌شود که معمولا در یک طرف سر به وجود می‌آید، حالت ضربانی دارد، با انجام فعالیت فیزیکی بدتر می‌شود و با تهوع و حساسیت به نور و یا صوت همراه است. میگرن بدون هاله می‌تواند یک پرودروم یا مرحله هشدار داشته باشد که در آن فرد علائمی مانند افسردگی، نیاز به غذا، مشکل در تمرکز و خمیازه غیر قابل کنترل را تجربه می‌کند. همچنین می‌تواند یک مرحله پس از سردرد نیز داشته باشد. یعنی وقتی درد سردرد فروکش می‌کند، فرد احساس خستگی و درد می‌کند و تمرکز کردن برای وی مشکل است. از طرف دیگر، ممکن است بعد از این که مرحله سردرد میگرنی برای فرد به پایان رسید، وی احساس خوشحالی و حتی سرخوشی بکند.
میگرن همراه با هاله (Migraine With Aura) چیست؟
میگرن همراه با هاله، که پیش‌تر با عنوان «میگرن کلاسیک» شناخته می‌شد، تا ۳۰ درصد افرادی که دچار میگرن هستند را درگیر خود می‌کند. علائم این نوع از میگرن، معمولا شبیه به میگرن بدون هاله است اما مرحله سردرد ناشی از حمله میگرنی، قبل از اختلالات عصبی ممکن است شامل بروز تغییراتی در بینایی، گفتار و یا لامسه باشد، رخ می‌دهد. نمونه‌هایی از هاله بصری موارد زیر است:
- دیدن ستاره‌ها، مسیر‌های زیگزاگی، چراغ‌های چشمک‌زن
- تاری دید
- دیدن نقاط کور یا رنگی به صورت موقت
- دید تونلی
اختلالات لامسه نیز ممکن است شامل احساس سوزنی شدن و یا کرختی در بخشی از بدن، صورت و یا زبان باشد. در برخی موارد، علائم هاله، بدون وجود سردرد رخ می‌دهند.
میگرن با هاله ساقه مغز (Migraine With Brain Stem Aura) چیست؟
این نوع میگرن که قبلا به عنوان «میگرن نوع بازیلار» شناخته می‌شد، نوع نادری از میگرن همراه با هاله است. این بیماری معمولا با علائم عصبی مثل دید دوگانه، مشکلاتی صحبت کردن و شنیدن، گیجی و از دست دادن تعادل و هماهنگی همراه است.
میگرن همیپلژیک (Hemiplegic Migraine) چیست؟
این نوع میگرن به دو شکل به وجود می‌آید:
- میگرن همیپلژیک خانوادگی
- میگرن همیپلژیک پراکنده
هر دو با هاله، تب و همی‌پلژی (فلج شدن در یک طرف بدن) شناخته می‌شوند و نسبتا نادر هستند.
میگرن چشمی یا شبکیه (Retinal Migraine) چیست؟
میگرن چشمی یکی از علل بسیار نادر کاهش بینایی موقت در یک چشم است. تشخیص داده می‌شود که فرد حملات مکرر اختلال بینایی یک طرفه از جمله انواع نشانه‌های بصری که عموما در رایحه میگرن و یا کوری مرتبط با سردرد میگرن دیده می‌شوند را دارد. این علائم معمولا بیش از پنج دقیقه یا بیشتر تکامل می‌یابند، ممکن است تا یک ساعت طول بکشند، و ممکن است سردرد آن‌ها را همراهی کند یا دنبال کند.
میگرن مزمن (Chronic Migraine) چیست؟
میگرن مزمن به عنوان سردردی تعریف می‌شود که ۱۵ روز یا بیشتر در ماه برای حداقل سه ماه اتفاق می‌افتد و حداقل در هشت روز از آن، سردرد ویژگی‌های میگرن را دارد. با توجه به مکرر بودن علائم میگرن مزمن، تعیین اینکه چه زمانی یک حمله میگرنی پایان می‌یابد و حمله دیگر آغاز می‌شود، تقریبا غیر ممکن است. هم چنین تعیین این که فرد دچار میگرن مزمن است یا مشکل دیگری مثل «سردرد ناشی از مصرف بیش از حد دارو» دارد، می‌تواند دشوار باشد.
بیماری‌هایی که ممکن است با میگرن ارتباط داشته باشند، چیست؟
اختلالات خاص، بیشتر در میان افراد مبتلا به میگرن و یا افرادی در معرض خطر بالاتر ابتلا به میگرن قرار دارند (معمولا کودکان) رخ می‌دهد. مانند:
- سندروم استفراغ دوره‌ای: در سندروم استفراغ دوره‌ای، فرد حملات تهوع و استفراغ شدید را تجربه می‌کند که یک ساعت یا بیشتر به مدت ۱۰ روز در یک دوره به طول می‌انجامد. بین حملاتی که در یک سیکل منظم رخ می‌دهند، فرد هیچ نشانه‌ای از تهوع و استفراغ ندارد.
- میگرن ابدومینال: این نوع میگرن اپیزودیک اغلب در کودکان تشخیص داده می‌شود. علائم آن درد شکم، تهوع و استفراغ هستند. کودکانی که میگرن ابدومینال را تجربه می‌کنند، اغلب در نوجوانی دچار حملات سردرد نمی‌شوند، بلکه در بزرگسالی نیز دچار سردرد می‌شوند.
- سرگیجه ناگهانی خوش‌خیم: در این سندروم، کودکان سالم حملات مکرر و کوتاه سرگیجه را تجربه می‌کنند که بدون نشانه رخ می‌دهند و خود به خود، بدون از دست دادن هوشیاری بهبود می‌یابند. در طول این حملات، کودک ممکن است نیستاگموس (حرکت چشم به صورت افقی یا عمودی به نحو کنترل نشده)، تعادل یا هماهنگی ناقص (آتاکسی)، استفراغ، رنگ‌پریدگی و ترس داشته باشد.
انواع دیگر سردرد
انواع نادر دیگر سردرد عبارتند از:
- سردرد خوشه‌ای: این سردردهایی که به شدت دردناک هستند، ۱۵ تا ۱۸۰ دقیقه طول می‌کشند بدون اینکه درمان شوند و به صورت دوره‌ای رخ دهند.
- Ice-Pick Headache: «آیس پیک»، وسیله‌ای سوزنی شکل است که از آن برای جابجایی یا شکستن یخ استفاده می‌شود. انتخاب همانطور که از اسم این نوع سردرد پیداست، نوعی از میگرن است که با درد سوزنی شناخته می‌شود. خوشبختانه، نسبتا نادر است و به طور معمول مدت زمان آن هم کوتاه است.
- سردرد شدید: هر نوعی از سردرد، از جمله میگرن که به درمان پاسخ نمی‌دهد.
- نورالژی پس‌سری: این اختلال باعث درد در پشت سر و قسمت بالای گردن می‌شود.
تفاوت بین سردرد و میگرن چیست؟
میگرن یک نوع اختلال سردرد اولیه و سردرد تنشی است. هنوز علت وقوع هیچ کدام به طور کامل درک نشده است اما به نظر می‌رسد که هر دوی آن‌ها با حساسیت بالا به محرک‌ها، یعنی درد، در رابطه با سردردهای تنشی، و یا تغییرات محیطی، در رابطه با میگرن شناخته می‌شوند. با این که سردرد، نشانه‌ی مشترک میگرن و سردردهای تنشی است، اما حملات میگرنی اغلب با تهوع همراه هستند و با فعالیت‌های فیزیکی روزمره بدتر می‌شوند، در حالی که سردرد تنشی به این شکل نیستند. علاوه بر این، سردردهای ناشی از میگرن به طور معمول در یک طرف سر رخ می‌دهند در حالی که سردردهای تنشی به طور معمول هر دو طرف سر را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند و میگرن حالت ضربانی دارد، در حالی که درد سردردهای تنشی به صورت فشار و یا سفت شدن توصیف می‌شود.
علائم و نشانه‌های میگرن برای اقدام برای درمان
علائم میگرن بسته به نوع میگرن و فرد متفاوت هستند اما به طور کلی حملات میگرنی بسیار دردناک‌اند و می‌توانند در زندگی روزمره افراد اختلال ایجاد کنند. شایع‌ترین علامت میگرن سردرد است که اغلب به عنوان یک احساس تپنده شدید شناخته می‌شود و معمولا در یک طرف سر و گاهی اوقات در هر دو طرف سر ایجاد می‌شود و گاهی اوقات نیز، از یک طرف سر شروع می‌شود و به طرف دیگر سر حرکت می‌کند. با این حال، حملات میگرنی چهار مرحله دارند که در هر مرحله تا حدودی نشانه‌های متفاوتی دارند:
- مرحله هشدار – در این مرحله، ممکن است متوجه اولین علائم حمله میگرنی یک یا دو روز قبل از شروع علائم هاله یا سردرد شوید. این علائم هشدار اولیه می‌تواند شامل تغییر در حالت روحی، نیاز به غذاهای خاص، سفتی عضلانی، مشکل شدن تمرکز، حساسیت به صدا یا نور، خستگی و مشکل در خواب، خمیازه کشیدن و ادرار کردن مکرر باشد.
- مرحله هاله – تا یک سوم افراد مرحله هاله را تجربه می‌کنند که می‌تواند پنج دقیقه تا یک ساعت طول بکشد و شدت آن در طول زمان افزایش یابد. هاله، ممکن است شامل دیدن نقاط روشن و یا الگوهای نور، کرختی و یا خارش در مناطق مختلف بدن باشد.
- مرحله سردرد – درد همراه با فاز سردرد ایجاد می‌شود که می‌تواند چندین ساعت و تا سه روز به طول بینجامد. درد تپنده ممکن است از یک طرف سر شروع شود و شامل هر دو طرف شود. همچنین می‌تواند همراه با تهوع و استفراغ و همچنین تاری دید و حساسیت به محرک‌های خاص مانند نور و صدا باشد. در طول این مرحله، افراد معمولا به دنبال یک اتاق تاریک و آرام برای استراحت کردن و خوابیدن به سبب حمله میگرنی‌شان هستند.
- مرحله پس از علائم – در آخرین مرحله حمله میگرنی، زمانی که درد سردرد کاهش می‌یابد، خستگی و درد بدن ممکن است رخ دهد. در این جا ممکن است تمرکز کردن برای فرد مشکل باشد و نسبت به محرک‌های مشخصی بسیار حساس باشد.
هر کسی که میگرن دارد هر چهار مرحله را تجربه نمی‌کند و حتی کسانی که معمولا هر چهار مرحله را پشت س می‌گذارند، همواره این اتفاق برای‌شان رح نمی‌دهد. به طور کلی، موارد زیر شایع‌ترین علائم و نشانه‌های گزارش شده‌ی میگرن هستند:
- حساسیت به نور (فتوفوبی)، که به تمایل به جستجوی یک فضای تاریک در طول حملات کمک می‌کند.
- حساسیت به صدا (فونوفوبیا)، که می‌تواند صداهای معمولی را غیرقابل‌تحمل کند.
- حساسیت لمسی (آلودینیا) و یا درد ناشی از لمس ملایم مثل َانه زدن موها و یا قرار دادن صورت بر روی بالش.
- حالت تهوع و استفراغ
- علائم هاله
- سردرد، اغلب به صورت ضربانی
- درد یا سفتی گردن
- خستگی
- مه مغیز یا دشواری در تمرکز، به خاطر سپردن یا انجام کارهای ذهنی دیگر.
- سبکی سر، گیجی و سرگیجه
- افسردگی یا اضطراب
- شنیدن احساس زنگ و وزوز در گوش‌ها
- جمع شدن اشک در چشم
- درد در سینوس‌ها
- اسهال
- بیزاری از بوها
سایر علائم میگرن ممکن است کم‌تر شایع و یا به سادگی کم‌تر شایع گزارش شوند:
- سر بودن دست‌ها و پاها
- یبوست
- دسواری واضح در صحبت کردن
- دشواری درک اطلاعات نوشتاری و شفاهی
- گوش درد
- تورم صورت
- میل به غذا
- ادرار پی‌درپی
- افزایش تشنگی
- درد فک
- عرق کردن در شب
- کابوس
- بی‌حسی یا کرختی در دست‌ها، پاها، یا صورت
- ضعف فیزیکی
- حس کردن بوهایی که در محیط وجود ندارند.
- چسبناک شدن محتویات بینی
علل و عوامل خطر میگرن چیست؟
علت اصلی میگرن همچنان نامعلوم است. تحقیقات نشان می‌دهند که عوامل ژنتیکی و محیطی می‌توانند در بروز میگرن نقش داشته باشند. مطالعات، تغییراتی را در ساقه مغز و عصب تری‌ژمینال که رساننده درد است، با میگرن مرتبط می‌دانند. عدم تعادل شیمیایی در مغز نیز ممکن است در میگرن دخیل باشد. طبق گفته بنیاد میگرن آمریکا، افسردگی و اضطراب طولانی مدت با میگرن مرتبط بوده‌اند. به طوری که ۲۵ درصد افراد مبتلا به میگرن و ۵۰ درصد افراد مبتلا به اضطراب، میگرن را هم تجربه می‌کنند. هستند.
محققان دریافته اند که سطح سروتونین در طول حملات میگرنی افت می‌کند و باعث می‌شود سیستم تری‌ژمینال موادی به نام نوروپپتیدها آزاد کند که باعث درد سر می‌شوند. تغییرات آب‌و‌هوایی و یا فشار هوا، که می‌تواند باعث عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز شود، ممکن است باعث حمله میگرنی شود. محققان چندین عامل خطر کلیدی برای گسترش میگرن، از جمله موارد زیر را شناسایی کرده‌اند:
- به ارث بردن: بنیاد تحقیقات میگرن در نیویورک سیتی گزارش می‌دهد که حدود ۹۰ درصد از افراد مبتلا به میگرن سابقه خانوادگی این بیماری را دارند.
- سن: افراد مبتلا به میگرن معمولا اولین علائم خود را در دوران نوجوانی تجربه می‌کنند. بیشتر افرادی که مبتلا به میگرن هستند، پیش از رسیدن به سن ۴۰ سالگی، دچار اولین حمله‌ی میگرنی می‌شوند. اما میگرن بسته به عوامل دیگر می‌تواند در هر زمانی از زندگی شروع شود.
- جنسیت: در دوران کودکی، میگرن معمولا پسران را بیشتر از دختران تحت‌تاثیر قرار می‌دهد، اما این روند در دوران نوجوانی معکوس می‌شود. در بزرگسالی، احتمال اینکه زنان میگرن را تجربه کنند، بیشتر از مردان است. به نظر می‌رسد که تغییرات هورمونی، به ویژه استروژن، در این موضوع نقش دارند. برخی زنان معتقدند که داروهای هورمونی مانند روش‌های پیشگیری از بارداری و یا هورمون‌درمانی جایگزین، میگرن را بدتر می‌کنند در حالی که برخی دیگر معتقدند که تعداد دفعات سردرد خود را کاهش می‌دهند.
- قاعدگی و یائسگی: زنانی که میگرن را تجربه می‌کنند، اغلب بلافاصله قبل و یا کمی بعد از دوران قاعدگی خود به آن دچار می‌شوند. تعداد حملات میگرنی، شدت و مدت آن‌ها ممکن است در طول دوران بارداری و یا یائسگی تغییر کند. برخی از زنان گزارش می‌کنند که اولین حمله میگرنی خود را در دوران بارداری تجربه می‌کنند و یا اینکه حملاتشان در دوران بارداری بدتر می‌شود، در حالی که برخی دیگر سردردهای کمتری را تجربه می‌کنند. مشاهدات فوق نشان می‌دهد که نوسانات هورمونی استروژن و پروژسترون در برخی از زنان مبتلا به میگرن عامل این تفاوت‌ها هستند. میگرن پس از یائسگی، در برخی از زنان کم‌تر می‌شود.
بیماری‌های مرتبط با میگرن
میگرن با برخی از بیماری‌ها و مشکلات پزشکی در ارتباط است. نظیر:
- اختلالات سلامت روان: احتمال بیشتری وجود داردکه افرادی که میگرن را تجربه می‌کنند، دچار افسردگی، اختلال دوقطبی، اختلال اضطراب و یا اختلال ترس شوند.
- سکته مغزی: مطالعات نشان داده‌اند که در برخی موارد، افرادی که میگرن دارند، در معرض خطر بیشتری برای دچار شدن به سکته مغزی هستند.
- تشنج: دانشمندان رابطه بین تشنج و میگرن را به طور کامل درک نمی‌کنند، اما تحقیقات نشان می‌دهند که آن‌ها ممکن است با هم مرتبط باشند.
- بیماری‌های قلبی: برخی از افراد مبتلا به میگرن، در معرض خطر بیشتر در جهت تجربه کردن بیماری‌های قلبی هستند.
- آندومتروز: میگرن در زنان مبتلا به آندومتروز در مقایسه با زنان بدون این مشکل، شایع‌تر است.
- سندروم روده تحریک‌پذیر: این سندروم در بین افرادی که میگرن دارند شیوع بالاتری نسبت به عموم مردم دارد.
تشخیص بیماری میگرن به چه صورت است؟ | بررسی علائم و اقدام برای درمان
آرمایش خاصی که بتواند منجر به تشخیص میگرن شود، وجود ندارد. در عوض، پزشک شرح وضعیت سلامت شما را جویا می‌شود و سابقه خانوادگی شما از بیماری میگرن را بررسی می‌کند. همچنین یک معاینه فیزیکی و عصبی برای بررسی بیشتر، انجام می‌شود. در صورت نیاز، دستور انجام آزمایش‌هایی نظیر آزمایش خون و آزمایش‌ها تصویربرداری خاصی نیز داده می‌شود تا دیگر عللی که باعث به وجود آمدن سردرد شده‌اند، رد شوند.
میگرن پیش‌آگهی طولانی‌مدت بسیار متغیری در بین افراد مختلف دارد. برخی از افراد در طول زمان حملات میگرن کمتری ( از نظر تعداد) و کم‌شدت‌تری را تجربه می‌کنند، در حالی که برخی دیگر دچار حملات میگرنی بیشتری می‌شوند، به نحوی که گاهی اوقات نوع میگرن آن‌ها، از میگرن دوره‌ای به میگرن مزمن تغییر می‌کند. برخی دیگر هم هستند که برای دوره‌ای طولانی هیچ حمله میگرنی را تجربه نمی‌کنند.
داروهایی برای درمان و پیشگیری از حملات میگرن
گزینه‌های درمانی برای میگرن دو نوع هستند. نوع اول، داروهایی‌اند که پس شروع حمله می‌توانند علائم را کاهش دهند و نوع دوم داروهایی هستند که از وقوع حملات جلوگیری می‌کنند و یا تعداد و شدت حملات میگرنی را کاهش می‌دهند.
داروهای مسکن برای کاهش علائم میگرن و درمان آن
یک دسته جدیدتر از درمان‌های مسکن میگرن، آنتاگونیست های گیرنده مربوط به ژن کلسی تونین (calcitonin gene-related peptide) است که به اختصارCGRP نامیده می‌شوند. یکی از این داروها، داروی خوراکی «اوبرلوی» است که در سال ۲۰۱۹ توسط اداره غذا و داروی آمریکا برای درمان میگرن تایید شده است. همچنین داروی «نورتک» نیز در سال ۲۰۲۰ به تایید این سازمان رسیده است.
CGRP یک پروتئین در مغز و سیستم عصبی است که در انتقال درد و واکنش بافت‌ها و رگ‌های خونی به آن درد دخیل است. امید است که گسترش درمان‌های ضد CGRP، دوره جدیدی را در درمان اختلالات سردرد اولیه، از جمله بیماری میگرن آغاز کند.
داروهای پیشگیری کننده برای کاهش علائم میگرن و درمان آن
بیشتر داروهایی که اثر پیشگیری کننده بر میگرن دارند، به طور خاص برای درمان میگرن ساخته نشده‌اند؛ این داروها عمدتا برای درمان بیماری‌های قلبی و عروقی، تشنج و افسردگی به کار می‌روند. (برخی تحقیقات نشان داده‌اند که بین میگرن و خطر بیشتر برای دچار شدن به هر یک از این اختلالات، ارتباط وجود دارد، بنابراین درمان میگرن می‌تواند با توجه به این شرایط، اثرات مفید یا محافظتی داشته باشد.)
چهار داروی جدیدتر که به طور ویژه برای کاهش دفعات حملات میگرن ایجاد شده‌اند عبارتند از:
- آیموویگ (Aimovig)
- آجووی (Ajovy)
- امگالیتی (Emgality)
- ویپتی (Vyepti)
هر چهار مورد، دارای آنتی‌بادی CGRP هستند که عمل CGRP را مسدود می‌کنند و نشان‌داده شده است که همه آن‌ها تعداد روزهای دچار شدن به میگرن را در طول ماه، هم در میگرن دوره‌ای و هم در میگرن مزمن کاهش می‌دهند. آیموویگ و امگالیتی هر ماه به صورت زیر جلدی تزریق می‌شوند، آجوی هر ماه یا هر سه ماه یک‌بار به صورت زیر جلدی تزریق می‌شود، و ویپتی هر سه ماه یک‌بار به صورت وریدی تزریق می‌شود.
استفاده از دستگاه‌های محرک عصبی برای کاهش علائم و درمان میگرن
وقتی داروها تسکین کافی را برای درد میگرن فراهم نمی‌کنند، ارزشش را دارد که از یک دستگاه تحریک عصبی استفاده کنید. این دستگاه‌ها، که انواع مختلفی از آن‌ها وجود دارند، درد را کاهش می‌دهند و یا با ارسال پالس‌های الکتریکی یا مغناطیسی به اعصاب انتخابی، به پیشگیری از حملات میگرن کمک می‌کنند. هر چند بعید است که استفاده از این دستگاه جایگزین داروهای مورد استفاده در برنامه مدیریت میگرن فرد شوند، اما می‌توانند در کنار داروها، به کنترل درد میگرن کمک کنند. عوارض جانبی ناشی از تحریک عصب معمولا ملایم هستند و عمدتا شامل قرمزی و یا انقباض ماهیچه در محل تحریک می‌باشند. نکته منفی در مورد این دستگاه‌ها و تلاش برای بهبود علائم میگرن و درمان آن، این است که گران هستند و غالبا هزینه‌ی آن‌ها توسط برنامه‌های بیمه درمانی پوشش داده نمی‌شود.
ارتباط میگرن و کووید-۱۹ چیست؟
برای افرادی که میگرن دارند، مهم است که استرس، رژیم غذایی، خواب و دیگر جنبه‌های زندگی روزمره خود را مدیریت کنند تا از قرار گرفتن در معرض محرک‌های میگرن پیشگیری شود و احتمال تجربه کردن حمله میگرنی کاهش یابد. همه‌گیری کووید-۱۹ به طور کلی لایه جدیدی از استرس و عدم قطعیت را به زندگی افزوده است و مدیریت نگرانی‌های روزمره را برای بسیاری از افراد دشوارتر کرده است. خبر خوب این است که هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم افراد مبتلا به میگرن نسبت به عموم مردم در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کووید-۱۹ هستند. با این حال، گزارش‌هانشان می‌دهند که کسانی که دچار کووید-۱۹ می‌شوند، به احتمال زیاد به عنوان یکی از علائم، دچار سردرد می‌شوند.
می‌توانید مقاله تریتا در مورد سردرد کرونا و همچنین علائم ویروس کرونا را مطالعه کنید.
راه پیشگیری از دچار شدن به علائم میگرن و درمان آن چیست؟
با این که هیچ راهی برای پیشگیری کامل از میگرن وجود ندارد، اما برخی افراد قادر به کنترل قرار گرفتن در معرض محرک‌های خاصی هستند که می‌توانند باعث تحریک علائم میگرن آن‌ها شوند. اغلب افراد برای دچار شدن به حمله میگرنی، به چندین محرک نیاز دارند. محرک‌های رایج برای حملات میگرنی عبارتند از:
تغییرات آب و هوایی
بسیاری از مردم گزارش می‌دهند که تغییرات آب و هوا، به ویژه تغییرات فشار هوا، باعث حملات میگرنی می‌شود. دیگر محرک‌های میگرن مربوط به آب و هوا شامل گرما، رطوبت، باد، و کاهش قرار گرفتن در معرض نور هستند. کیفیت پایین هوا، ناشی از آتش‌سوزی یا دیگر منابع آلودگی هوا، می‌تواند محرک دیگری برای میگرن برخی افراد باشد.
نور، صداها، یا بوها
قرار گرفتن در مغرض نور؛ چه طبیعی باشند و چه غیر طبیعی، مثل نور خورشید و یا لامپ مهتابی، در بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری، محرک میگرن است. سر و صداهای بلند و بوی قوی (از عطر، محصولات تمیز کننده و یا دود سیگار دست‌دوم) نیز با شروع میگرن مرتبط هستند. با این حال، در برخی موارد، حساسیت افزایش‌یافته نسبت به نور، صدا و بو، نشانه‌های اولیه حمله‌ی میگرنی در حال وقوع هستند.
داروها
قرص‌های ضد بارداری خوراکی (قرص‌های کنترل تولد) و گشاد کننده‌های عروقی مانند نیتروگلیسیرین با میگرن مرتبط هستند. استفاده بیش از حد از برخی داروها نیز می‌تواند منجر به سردرد شود.
کمبود آب
براساس گزارش بنیاد میگرن آمریکا، حدود یک سوم مردم از کم شدن آب بدنشان، به عنوان یکی از محرک‌های میگرن یاد می‌کنند. اطمینان حاصل کنید که در طول روز به اندازه کافی آب می‌نوشید.
اختلال خواب
خواب خیلی کم و یا خیلی زیاد می‌تواند باعث میگرن در برخی افراد شود چون می‌تواند الگوی خواب و بیداری شما را تغییر دهد. مقاله‌ی تریتا در مورد اهمیت خواب کافی را از این جا بخوانید.
استرس یا آسودگی خاطر از استرس
استرس روزمره می‌تواند باعث وقوع حمله میگرنی شود. بنیاد میگرن آمریکا گزارش می‌دهد که استرس، محر میگرن ۷۰ درصد از افراد مبتلا به این بیماری است. همچنین، درد مزمن میگرن می‌تواند باعث استرس شود. مهم است که در صورت امکان راه‌های سالم برای کاهش یا اجتناب از عوامل استرس‌زا را، در محل کار و در خانه پیدا کنید. مقاله‌ی تریتا در مورد مدیریت و درمان استرس را از این جا بخوانید.
در این مطلب، در مورد بیماری میگرن و انواع آن، علائم و درمان میگرن و همچنین بیماری‌های مرتبط با آن صحبت کردیم. با شناخت بیماری میگرن و علائم آن، می‌توان آگاهی بیشتری نسبت به آن به دست آورد و در صورت ملاحظه‌ی علائم و نشانه‌ها، برای درمان یا از بین بردن علائم آن اقدام کرد.
منبع: EveryDayHealth
