بیماری پارکینسون چیست؟ | علائم پارکینسون کدامند؟ | آشنایی با انواع پارکینسونزمان مطالعه ۱۶ دقیقه

در سال ۱۸۱۷ میلادی، پزشکی به نام جیمز پارکینسون، با بیماری‌ای روبرو شد و آن را توصیف کرد. این بیماری، نام خانوادگی وی را به عاریه گرفت و پارکینسون نامیده شد. در این مقاله از تریتا، بررسی خواهیم نمود که بیماری پارکینسون چیست؟ علائم بیماری پارکینسون چیست؟ چه بیماری‌هایی با آن مشابهت دارند و روند درمان آن چگونه است. با ما همراه باشید.

بیماری پارکینسون چیست؟

در ابتدا خوب است در مورد بیماری پارکینسون توضیح دهیم و متوجه شویم که بیماری پارکینسون چیست؟ بیماری پارکینسون (‏Parkinson)‏ یک اختلال تحلیل برنده‌ی عصبی است که غالبا بر روی نورون‌های تولید کننده دوپامین (دوپامینرژیک) ‏در یک ناحیه خاص از مغز که توده سیاه نام دارد، تاثیر می‌گذارد. به طور کلی علائم این بیماری در طول سال‌ها به آرامی پیشرفت می‌کنند. نرخ پیشرفت علائم پارکینسون بسته به نوع آن، از فردی به فرد دیگر متفاوت است. ممکن است افراد مبتلا به پارکینسون مواردی که در ادامه ذکر می‌شوند را تجربه کنند:

• لرزش، عمدتا در حال استراحت. این لرزش که از آن با pill rolling tremor یاد می‌شود، نوعی لرزش در دست است که در آن دست حالتی به خود می‌گیرد که گویی می‌خواهد یک قرص یا جسمی کوچک را بین شست و انگشت جابجا کند یا به چرخش دربیاورد. علاوه بر این، احتمال بروز انواع دیگر لرزش‌ها هم وجود دارد.
• ​کند شدن حرکت (Bradykinesia)
• ​اختلالات در راه رفتن و حفظ تعادل
• ​سفت شدن اندام

علت بیماری پارکینسون هنوز تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده‌ است. اگرچه  هنوز هیچ درمانی برای آن وجود ندارد، اما گزینه‌های درمانی آن متفاوت و شامل دارو و جراحی هستند. با اینکه پارکینسون به تنهایی بیماری کشنده‌ای محصوب نمی‌شود، اما عوارض آن می‌توانند جدی باشد. مرکز کنترل و پیش‌گیری از بیماری‌ها (‏CDC)،‏ عوارض ناشی از بیماری پارکینسون را به عنوان چهاردهمین علت مرگ‌و‌میر در ایالات‌متحده شناسایی کرده است.

اولین قدم برای داشتن زندگی خوب همراه با بیماری پارکینسون و کنار آمدن با آن، درک بیماری و نحوه پیشرفت آن است. این امکان وجود دارد که مبتلایان به پارکینسون، زندگی خوب و باکیفیتی داشته باشند. کار کردن با پزشک و پیروی از درمان‌های توصیه‌ شده برای درمان موفق پارکینسون با استفاده از داروهای دوپامینرژیک ضروری است. این داروها، یکی از انواع داروهایی است که افراد مبتلا به پارکینسون، به آن نیاز دارند. زیرا سطح دوپامین در مغز این افراد پایین است یا اینکه آن را به طور کامل از دست داده‌اند. این موضوع عمدتا به خاطر اختلال در نورون‌های جسم سیاه مغز است.

درک این نکته حائز اهمیت است که افراد مبتلا به پارکیسنون، علائم این بیماری را مدتی پس از شروع دوره‌ی بیماری تجربه می‌کنند. زیرا مقدار قابل‌توجهی از نورون‌های توده سیاه قبلا از دست رفته و یا مختل شده‌اند. همچنین اجسام لویی (‏تجمع غیر طبیعی آلفا – سینوکلئین) در نورون‌های جسم سیاه بیماران پارکینسون یافت می‌شود.

دانشمندان در حال بررسی راه‌هایی برای شناسایی بیومارکرها برای پارکینسون هستند که می‌تواند منجر به تشخیص اولیه و درمان‌های مناسب‌تر برای کاهش روند بیماری شود. در حال حاضر، تمام درمان‌های مورد استفاده برای پارکینسون، علائم بیماری را بدون کاهش یا توقف روند پیشرفت بیماری بهبود می‌بخشند. علاوه بر علائم مربوط به حرکت، علائم پارکینسون ممکن است به حرکت ‏ارتباطی نداشته باشد. مثال‌هایی از علائم غیر حرکتی عبارتند از:

• بی‌عاطفگی
• افسردگی
• یبوست
• اختلالات رفتار خواب
• از دست دادن حس بویایی
• اختلال شناختی

بیماری‌‎های مشابه پارکینسون چیست؟

پارکینسونیسم (Parkinsonism)، اصطلاحی است که برای توصیف مجموعه‌ای از نشانه‌ها و علائم بیماری پارکینسون ‏به کار می‌رود. این عوامل عبارتند از:

• کُند شدن حرکت (‏برادی کینزیا)
• سخت شدن اندام‌
• لرزش اندام
• عدم تعادل (‏ناپایداری وضعیتی)‏

ممکن است بیماری‌های دیگری غیر از پارکینسون نیز یک یا چند مورد از این علائم را داشته باشند که آن‌ها را از این جهت به پارکینسون شبیه می‌کند. بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک (Idiopathic Parkinson’s)، رایج‌ترین نوع از پارکینسون در جهان است. با این حال، حدود ۱۵ درصد از کسانی که دارای علائم پارکینسون هستند، یکی از بیماری‌های متعددی که «اختلالات پارکینسونیسم غیر معمول (atypical parkinsonism disorders)» نامیده می‌شوند را دارند. درمان این اختلالات معمولا دشوارتر از پارکینسون است و شامل موارد زیر می‌باشد:

آتروفی چند سیستمی (‏MSA)

MSA اصطلاحی است که چندین اختلال تحلیل برنده‌ی عصبی را در بر می‌گیرد که در آن یک یا چند سیستم در بدن تخریب می‌شوند. سندرم‌های مشابه این بیماری عبارتند از: سندرم شای-دراگر، تحلیل جسم مخطط و آتروفی الیووپونتو سربلار (Olivopontocerebellar atrophy). میانگین سن شروع این بیماری در اواسط دهه ۵۰ سالگی است. در دسته‌بندی جدیدی در سال ۲۰۰۷، این بیماری به دو دسته‌ی اصلی تقسیم شده است:

• MSA نوع P، که در آن پارکینسونیسم غالب است.
• MSA نوع C که در آن آتاکسی مخچه‌ای (‏عدم هماهنگی)‏غالب است.

آتروفی چند سیستمی علائمی دارد که عبارتند از:

• عدم هماهنگی عضلات (‏آتاکسی)‏
• اختلال در سیستم عصبی خودکار که به طور خودکار چیزهایی مانند فشار خون و عملکرد مثانه را کنترل می‌کند.

علاوه بر این موارد، درجات متغیری از بیماری پارکیسون نیز، شامل علائمی مانند کندی حرکت، سختی عضلات و عدم تعادل هم بروز پیدا می‌کنند. در ابتدا ممکن است تشخیص MSA از پارکینسون دشوار باشد. پیشرفت سریعتر، عدم پاسخ به داروهای رایج پارکینسون و ایجاد علائم دیگری غیر از علائم پارکینسون، ممکن است نشانه‌هایی از MSA باشد. تشخیص بیماری MSA براساس ویژگی‌های بالینی صورت می‌گیرد. و در حال حاضر هیچ آزمایش خاصی وجود ندارد که بتواند به طور قطعی این بیماری را تشخیص دهد. همچنین، هیچ درمان خاصی هم برای MSA وجود ندارد و راهکارهای درمانی‌ای که برای آن ارائه شده‌اند، بر کاهش دادن شدت علائم بیماری تمرکز می‌کند. افراد مبتلا به MSA معمولا به داروهای پارکینسون پاسخ ضعیفی نشان می‌دهند و ممکن است به دوز بالاتری از این داروها، نسبت به افراد مبتلا به پارکینسون نیاز داشته باشند.

فلج فوق هسته‌ای پیشرونده (‏PSP)

این بیماری، رایج‌ترین نوع تحلیل‌ برنده‌ی «اختلات پارکینسونی غیر معمول» است. میانگین سن بروز این بیماری در اواسط دهه ۶۰ سالگی است.​ علائم این بیماری معمولا سریعتر از علائم بیماری پارکینسون نمود پیدا می‌کنند. افراد مبتلا به PSP ممکن است در مراحل اولیه بیماری، مکررا تعادل خود را از دست بدهند و زمین بخورند. یکی دیگر از علائم بعدی آن، محدودیت در حرکات چشم، به ویژه نگاه کردن به بالا و پایین است که به سقوط کردن و زمین خوردن منجر می‌شود.

افراد مبتلا به PSP اغلب با مشکلات بلع (‏اختلال بلع)‏، دشواری در گفتار (‏اختلال تکلم)‏، مشکلات خواب، مشکلات حافظه و تفکر (‏جنون)  نیز ‏مواجه هستند. تشخیص PSP براساس بررسی وضعیت بالینی بیمار صورت می‌گیرد و به مانند MSA، هیچ آزمایشی خاصی وجود ندارد که تشخیص قطعی برای آن ارائه کند. دیگر وجه تشابه آن با MSA آن است که هنوز هیچ درمانی برای آن وجود ندارد و راهکارهای پیشنهادی برای آن، تنها بر کاهش علائم بیماری تکیه دارند.

سندروم کورتیکوبازال (‏CBS)

CBS معمولا با علائمی شروع می‌شود که ابندا یک عضو بدن را تحت‌ تاثیر قرار می‌دهند. علاوه بر پارکینسونیسم، نشانه‌های دیگر این بیماری می‌تواند وضعیت غیرطبیعی اندام درگیر با بیماری (‏دیستونی)‏، حرکات سریع و تند (‏میوکلونوس)‏ و دشواری در انجام برخی وظایف حرکتی علی‌رغم وجود قدرت طبیعی در ماهیچه‌ها (‏آپراکسی)‏ باشد.

CBS معمولا بعد از سن ۶۰ سالگی شروع می‌شود و سریعتر از پارکینسون رشد می‌کند. برای شناسایی آن هنوز آزمایشی وجود ندارد و درمان‌های مرتبط با آن تنها علائم بیماری را کم‌رنگ‌تر می‌کنند. همچنین درمان‌های کمکی CBS هم مواردی مانند سم بوتولینیوم (‏بوتاکس)‏ برای دیستونی، داروهای ضد افسردگی و فیزیوتراپی هستند که می‌توانند مفید واقع شوند. لودوپا و آگونیست های دوپامین (‏داروهای رایج بیماری پارکینسون) هم ‏به ندرت به بهبود این بیماری کمک می‌کنند.

زوال عقل با اجسام لویی (‏DLB)

زوال عقل با اجسام لویی (‏DLB) ‏یک اختلال تحلیل برنده‌ی عصبی پیش‌رونده است که در آن رسوب غیر عادی از یک پروتئین به نام آلفا – سینوکلئین در نواحی مختلف مغز ایجاد می‌شود. زوال عقل با اجسام لویی، دومین علت آلزایمر بوده و به عنوان شایع‌ترین علت زوال عقل شناخته می‌شود که در ابتدا باعث مشکلات پیش‌رونده در حافظه و نوسانات در تفکر و همچنین توهم می‌شود. این علائم بعدا در جریان بیماری همراه با پارکینسون همراه با کندی، سختی و دیگر نشانه‌های مشابه با پارکینسون با یکدیگر همراه می‌شوند. در حالی که همان پروتئین غیر طبیعی (‏آلفا سینوکلئین) ‏در مغز افراد مبتلا به بیماری پارکینسون یافت می‌شود، هنگامی که مشکلات تفکر و حافظه افراد مبتلا به پارکینسون افزایش پیدا می‌کند، این بیماری هم در طول دوره‌ی بیماری پارکینسون نمایان می‌شود و با آن همراه می‌گردد. هنوز هیچ درمان خاصی برای DLB وجود ندارد و درمان‌های مربوطه بر علائم این بیماری تمرکز دارند.

پارکینسون ناشی از دارو

این مورد، رایج‌ترین شکل از چیزی است که به عنوان پارکینسونیسم ثانویه شناخته می‌شود. عوارض جانبی برخی داروها، به ویژه داروهایی که سطح دوپامین مغز را تحت‌ تاثیر قرار می‌دهند (‏داروهای ضد روان‌پریشی یا ضد افسردگی)‏، می‌توانند باعث بیماری پارکینسون شوند. اگرچه ممکن است در این بیماری که لرزش و بی‌ثباتی وضعیتی، شدت کمتری داشته باشد، اما تشخیص این وضعیت از پارکینسون دشوار است. ​داروهایی که می‌توانند باعث پیشرفت پارکینسون شوند عبارتند از:

• داروی ضد روانپریشی
• داروهای ضد تهوع خاص
• برخی داروهای ضد افسردگی
• رزرپین
• تترابنازین
• برخی از مسدود‌های کانال‌های کلسیمی

معمولا پس از توقف مصرف این داروها، پارکینسونیسم در طول هفته‌ها و ماه‌ها به تدریج ناپدید می‌شود، اگرچه ممکن است علائم آن تا یک سال هم باقی بمانند.

پارکینسونیسم عروقی (arkinsonism‏Vascular P)

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد چند سکته کوچک در نواحی کلیدی مغز ممکن است باعث وقوع پارکینسون شود. در حال حاضر هنوز هیچ نشانه‌ی بالینی خاص یا تست‌های تشخیصی‌ قابل اعتمادی نمی‌تواند بیماری پارکینسون را از پارکینسونیسم عروقی متمایز کند. با این حال بروز برخی از علائم ممکن است جکایت از وجود پارکینسونیسم عروقی داشته باشند. نشانه‌هایی که می‌توانند پارکینسونیسم عروقی را نشان دهند، عبارتند از:

• شواهد بیماری‌های عروقی بر روی MRI مغز در ترکیب با سطوح مختلف زوال
• مشکلات شناختی اولیه برجسته و مسائل پایین‌تنه، مانند مشکلات راه رفتن اولیه و حفظ تعادل

داروهای دوپامینرژیک (‏مانند لوودوپا) ‏ممکن است بسته به محل بیماری عروقی در مغز، بتوانند اثر اندکی در بهبود این بیماری داشته باشند.

علائم اولیه بیماری پارکینسون چیست؟

تشخیص اینکه آیا شما و یا فرد مورد علاقه‌تان، بیماری پارکینسون ‏را دارید یا خیر، می‌تواند سخت باشد. ​در ادامه ۱۰ نشانه را بررسی می‌کنیم که نشان می‌دهد ممکن است فردی به این بیماری دچار باشد. هیچ کدام از این نشانه‌ها به این معنی نیست که شما باید نگران باشید، اما اگر بیش از یک علامت دارید، باید برای صحبت با پزشک، قرار ملاقاتی تنظیم کنید. در ادامه متوجه خواهید شد که برخی از علائم اولیه بیماری پارکینسون چیست؟

لرزش

آیا متوجه تکان خوردن یا لرزش در انگشت‌ها، شصت، دست و یا چانه خود شده‌اید؟ لرزش در حالت استراحت یکی از نشانه‌های اولیه بیماری پارکینسون است. ​البته اگر استرس داشته باشید، دچار آسیب‌دیدگی شده باشید و یا فعالیت ورزشی سنگین انجام داده باشید، تکان خوردن می‌تواند بسیار طبیعی باشد. هم چنین لرزش می‌تواند به خاطر دارویی که مصرف می‌کنید، ایجاد شود.

کوچک شدن دست‌نوشته‌ها

اندازه دستخط‌تان کوچک‌تر از چیزی شده است که در گذشته بود؟ ممکن است متوجه شوید که نوع نوشتن کلمات در یک صفحه تغییر کرده‌ است، مثلا اندازه حروف کوچک‌تر و کلمات هم در کنار هم جمع شده‌اند. تغییر دست‌خط ممکن است نشانه‌ای از یک بیماری پارکینسونی به نام میکروگرافی باشد. ​با این حال گاهی اوقات وقتی سن رو به کهولت می‌گذارد، نوع نوشتن می‌تواند به دلیل ضعیف شدن جشمان یا سفت شدن انگشتان تغییر کند.

از دست دادن حس بویایی

ارتباط از دست دادن حس بویایی با بیماری پارکینسون چیست؟ فهمیده‌اید که دیگر بوی غذاهای خاصی به مشام‌تان نمی‌رسد؟ اگر به نظر می‌رسد که در حس کردن بوی مواد غذایی‌‌ای مانند موز، ترشی و یا شیرین‌بیان مشکل دارید، باید با یک پزشک در رابطه با بیماری پارکینسون صحبت کنید. ​با این حال باید توجه داشته باشید که حس بویایی شما می‌تواند به سبب آنفولانزا، سرماخوردگی یا گرفتگی بینی از دست رفته باشد.​

مشکلات خواب

آیا در تخت خواب غلت میزنید یا وقتی عمیقا به خواب فرو رفته‌اید، تکان می‌خورید؟ حرکات ناگهانی در طول خواب ممکن است نشانه‌ای از بیماری پارکینسون باشد. با این حال فراموش نکنید برای همه افراد، عادی است که بعضی شب‌ها که به جای این که بخوابند، غلت بزنند و تکان بخورند.به طور مشابه، حرکات سریع بدن هنگام شروع خواب و یا هنگام خواب سبک، رایج و اغلب نرمال هستند و جای نگرانی ندارند.

نشکل در حرکت و یا راه رفتن

احساس می‌کنید بدن و دست و پای‌تان سفت و سخت شده است؟ آیا دیگران متوجه شده‌اند که بازوهای شما مانند زمانی که راه می‌روید تاب نمی‌خورند؟ گاهی اوقات وقتی حرکت می‌کنید، این سفتی از بین می‌رود. اگر این اتفاق نیفتد، می‌تواند نشانه‌ای از بیماری پارکینسون باشد. یک نشانه اولیه می‌تواند سفتی و یا درد در شانه و یا باسن فرد باشد. در این مورد گاهی اوقات مردم می‌گویند که پاهاشان «به زمین چسبیده‌است». البته اگر دست و یا شانه‌هایتان آسیب دیده‌اند، ممکن است تا زمانی که بهبودی حاصل شود قادر به استفاده از آن‌ها نباشید. علاوه برا این بیماری دیگری مثل ورم مفاصل هم ممکن است باعث  بروز همین علائم شود.

یبوست

دشواری در دفع می‌تواند یک نشانه اولیه از پارکینسون باشد و لازم است در رابطه با آن با پزشک مشورت کنید. اگر در رژیم غذایی خود آب و فیبر را به اندازه کافی جا نداده‌اید، این موضوع می‌تواند باعث بروز مشکلاتی در دفع بشود. همچنین برخی داروها به ویژه داروهایی که برای تسکین درد به کار می‌روند باعث یبوست می‌شوند. اگر دلیل دیگری غیر از رژیم غذایی و دارو برای یبوست شما وجود دارد، باید با یک پزشک در مورد آن مشورت کنید.

تغییر در صدا

آیا از دیگران شنیده‌اید که صدای شما بسیار ملایم است یا به نظر خشن می‌آید؟ اگر تغییری در صدای شما وجود داشته باشد،باید با پزشک در مورد بیماری پارکینسون صحبت کنید. در این مورد ممکن است گاهی فکر کنید که شنوایی دیگران دچار مشکل شده است، در حالی که واقعا آهسته‌تر صحبت می‌کنید. توجه کنید که ابتلا به سرماخوردگی یا ویروس‌های دیگر می‌تواند باعث شود صدای شما متفاوت به نظر برسد، اما دوران سرماخوردگی را پشت سر می‌گذارید، باید صدای شما به حالت عادی بازگردد.

تغییر در حالت چهره

آیا به شما گفته شده است که حتی وقتی که احساس بدی ندارید، جدی، ناراحت یا عصبی به نظر می‌رسید؟ این حالت، اغلب ماسک صورت نامیده می‌شود. اگه این وضعیت را دارید، باید با پزشک صحبت کنید. اگرچه بعضی از داروها می‌توانند باعث شوند که شما جدیبه نظر برسید، اما بعد از این که مصرف این داروها را متوقف می‌کنید، باید به همان شکلی که بودید برگردید.

سرگیجه یا غش کردن

آیا متوجه می‌شوید که وقتی از روی صندلی بلند می‌شوید احساس سرگیجه دارید؟ احساس سرگیجه یا غش کردن می‌تواند نشانه‌ای از فشار خون پایین باشد و می‌تواند با بیماری پارکینسون ارتباط داشته باشد. با این حال حال برای همه پیش می‌آید که گاهی اوقات که از خواب بیدار می‌شوند، احساس سرگیجه داشته باشند، اما اگر این اتفاق به طور مرتب برایتان رخ می‌دهد، بایدبه پزشک مراجعه کنید

خم شدن و یا قوز کردن

اگر شما یا خانواده و یا دوستانتان متوجه شده‌اند که به نظر می‌رسد شما خم شده‌اید، منحرف شده‌اید و یا شل شده‌اید، این موضوع می‌تواند نشانه‌ای از بیماری پارکینسون ‏باشد. لازم به ذکر است که اگر از آسیب یا بیماری‌ دیگری درد می‌کشید، یا اگر مریض هستید، این عوامل باعث می‌شوند که کج بایستید. همچنین مشکل استخوان‌های شما هم می‌تواند باعث شود که شما قوز کنید.

نحوه تشخیص بیماری پارکنسون چیست؟

محققان در حال تلاش برای توسعه یک نشانگر بیولوژیکی استاندارد مانند آزمایش خون یا اسکن تصویر برداری هستند که برای بیماری پارکینسون حساس و خاص است، اما هنوز هیچ روش واحدی برای تشخیص بیماری پارکینسون ‏وجود ندارد. با این حال، علائم و تست‌های تشخیصی مختلفی وجود دارند که به صورت ترکیبی برای تشخیص پارکینسون مورد استفاده قرار می‌گیرند. تشخیص دقیق پارکینسون به خصوص در مراحل اولیه آن دشوار است، اما یک پزشک ماهر می‌تواند به نتیجه منطقی برسد که بیماری به وجود آمده، همان پارکینسون است. به خاطر داشته باشید که دو مورد از چهار علامت اصلی پارکینسون، باید در طول یک دوره زمانی برای متخصص مغز و اعصاب رویت شوند تا او بتواند بیماری پارکینسون را تشخیص دهد. چهار علامت در قسمت‌های پیشین هم ذکر شد و علاتند از:

• کُند شدن حرکت (‏برادی کینزیا)
• سخت شدن اندام‌
• لرزش اندام
• عدم تعادل (‏ناپایداری وضعیتی)‏

معاینه بالینی توسط متخصص مغز و اعصاب، اولین و مهم‌ترین ابزار تشخیصی برای بیماری پارکینسون ‏است. متخصص مغز و اعصاب تشخیص را براساس موارد زیر انجام می‌دهد:

• تاریخچه دقیق علائم، مشکلات پزشکی، داروهای جاری و گذشته انجام می‌دهد. شرایط پزشکی خاص و نیز برخی داروها می‌توانند علائمی شبیه به پارکینسون را ایجاد کنند.
• معاینه دقیق عصبی که طی آن، متخصص مغز و اعصاب از شما می‌خواهد تا کارهایی را برای ارزیابی چابکی بازوها و پاها، تن عضلانی، راه رفتن و تعادل انجام دهید تا بررسی شود که آیا:
  • حالت بدن و وضعیت گفتار عادی هستند؟
  • لرزش اندام‌ها در حالت استراحت دیده می‌شود یا در حالتی که مشغول کاری هستید؟
  • در اندام‌ها و یا ناحیه گردن سفتی وجود دارد؟
  • می‌توانید نعادل خود را حفظ کنید؟

درمان بیماری پارکینسون چیست؟

هیچ درمان استانداردی برای بیماری پارکینسون ‏وجود ندارد و نوع درمان پیشنهادی برای هر فرد مبتلا به پارکینسون، براساس علائمی است که او از خود نشان می‌دهد. درمان بیماری پارکینسون، شامل مصرف دارو و جراحی است. علاوه براین، درمان‌های دیگر به ایجاد تغییرات در سبک زندگی مانند استراحت و ورزش بیشتر مربوط می‌شوند. امروزه داروهای زیادی برای درمان علائم پارکینسون وجود دارد، اما هنوز هیچ کدام از آن‌ها اثرات بیماری را معکوس نکرده‌اند. در میان افراد مبتلا به بیماری پارکینسون رایج است که انواع مختلفی از این داروها را در دوزهای متفوات و در زمان‌های مختلف روز مصرف کنند تا علائم بیماری را به کنترل درآورند.

داروهای تجویز شده برای بیماری پارکینسون چیست؟

نقش دارو‌ها در کنترل علائم بیماری پارکینسون چیست؟ اگر چه دستورالعمل‌های کلی‌ای وجود دارد که پزشکان از آن‌ها برای انتخاب رژیمِ درمانی استفاده می‌کنند، اما وضعیت هر فرد مبتلا به بیماری پارکینسون ‏باید به طور جداگانه ارزیابی شود تا مشخص شود کدام دارو یا ترکیبی از داروها برای بیمار مناسب‌تر است. ممکن است گزینه‌ی اول درمان دارویی برای برخی از بیماران، لوودوپا (levodopa) باشد، و برای برخی دیگر، ممکن است نسخه‌ای یکی از آگونیست‌ها، یک بازدارنده MAO یا یک آنتی کولینرژیک داده شود.

انتخاب درمان دارویی به متغیرهای زیادی از جمله علائم موجود، دیگر مسائل بهداشتی موجود (‏و داروهایی که برای درمان آن‌ها استفاده می‌شوند)‏ و سن بیمار بستگی دارد. دوزهای دارو، بسته به نیاز و متابولیسم فرد، بسیار متفاوت هستند. از آنجا که بیشتر علائم بیماری پارکینسون ناشی از فقدان دوپامین در مغز است، بسیاری از داروهای این بیماری یا به طور موقت دوپامین را تامین می‌کنند و یا از عملکرد دوپامین تقلید می‌کنند. این نوع داروها را داروهای دوپامینرژیک می‌نامند. آن‌ها عموما به کاهش سفتی عضلات، بهبود سرعت و هماهنگی حرکت و کاهش لرزش کمک می‌کنند.

همیشه به خاطر داشته باشید که دارو تنها بخشی از برنامه درمان کلی برای مبارزه با بیماری پارکینسون است. در مورد داروهای موجود بیشتر تحقیق کنید اما ورزش و درمان‌های مکمل را فراموش نکنید. ممکن است داروهای بیماری پارکینسون با برخی غذاها، داروهای دیگر، ویتامین‌ها، مکمل‌های گیاهی، قرص‌های سرماخوردگی و درمان‌های دیگر تداخل داشته باشند. هر کسی که یک داروی مربوط به بیماری پارکینسون را مصرف می‌کند باید حتما این کار را تحت نظر پزشک انجام دهد.

منبع: Parkinson.org