سمعک یک وسیله الکترونیکی کوچک است که به کسانی که کم‌شنوایی دارند اجازه می دهد بهتر بشنوند. در این مقاله از تریتا، در مورد سمعک توضیح می‌دهیم و بررسی می‌کنیم که انواع سمعک کدامند و چه ویژگی‌هایی دارند. با ما همراه باشید.
سمعک چیست؟
سمعک‌ها دستگاه‌هایی برای تقویت صدا هستند که برای کمک به افرادی که دارای اختلالات شنوایی هستند طراحی شده‌اند.
اکثر سمعک‌ها از چندین قطعه الکترونیکی مشابه استفاده می‌کنند، از جمله:
- یک میکروفون که صدا را دریافت می‌کند.
- مدار تقویت کننده‌ای که صدا را بلندتر می‌کند.
- یک بلندگوی مینیاتوری (گیرنده) که صدای تقویت شده را به داخل کانال گوش می‌رساند.
- و باتری‌هایی که قطعات الکترونیکی را تغذیه می‌کنند.
سمعک‌ها در موارد زیر با یکدیگر تفوات دارند:
- نوع طراحی
- فناوری مورد استفاده برای دستیابی به تقویت صدا (به عنوان مثال، روش‌های آنالوگ یا دیجیتال)
- امکانات خاص
برخی از سمعک‌ها دارای گوش یا گوش‌گیر نیز هستند تا جریان صدا را به نحو بهتری به داخل گوش هدایت کنند و کیفیت صدا را افزایش دهند. انتخاب سمعک مناسب، بر اساس نوع و شدت کم‌شنوایی، نیازهای شنیداری و سبک زندگی افراد صورت می‌گیرد.
انواع مختلف سمعک کدامند؟
- سمک‌های پشت گوش یا BTE: در واقع BTE مخفف Behind The Eer است. بیشتر اجزای این نوع از سمعک‌ها در یک محفظه پلاستیکی کوچک قرار گرفته که در پشت گوش جای می‌گیرد. این محفظه توسط یک قطعه لوله شفاف به یک قالب گوش یا گوشی متصل می‌شود. این مدل از سمعک اغلب برای کودکان خردسال انتخاب می‌شود، زیرا می‌تواند انواع مختلفی از قالب‌های گوش را در خود جای دهد که با رشد کودک باید تعویض و جایگزین شوند. همچنین، سمعک‌های BTE به راحتی قابل تمیز کردن و جابجایی بوده و نسبتا محکم هستند.
- سمک‌های پشت گوش مینی یا Mini-BTE: نوع جدیدی از سمعک‌های BTE، سمعک‌های Mini-BTE یا سمعک‌های روی گوش (On The Ear) هستند. این نوع از سمعک پشت یا روی گوش قرار می‌گیرد، اما اندازه کوچک‌تری دارد. از یک لوله بسیار نازک و تقریبا نامرئی برای اتصال سمعک به کانال گوش استفاده می‌شود. مینی BTEها ممکن است یک قطعه گوشی راحت برای قرارگیری مناسب در داخل گوش داشته باشند، اما ممکن است از یک قالب گوش سنتی نیز استفاده کنند. Mini BTE نه تنها باعث کاهش انسداد یا احساس «وصل شدن» در کانال گوش می‌شود، بلکه باعث افزایش راحتی، کاهش بازخورد و رفع نگرانی‌های زیبایی برای بسیاری از کاربران خود می‌شود.
- سمعک‌های داخل گوش (ITE): در واقع ITE مخفف Inside The Eer است. تمام قسمت‌های سمعک در پوسته‌ای قرار دارند که قسمت بیرونی گوش را پر می‌کند. سمعک‌های ITE بزرگ‌تر از سمعک‌های درون کانالی و کاملا درون کانالی هستند ( برای توضیحات بیشتر به قسمت پایین مراجعه کنید). برای برخی از افراد، ممکن است استفاده از سمعک‌های کوچک‌تر، آسان‌تر باشد.
- سمعک‌های درون کانالی (ITC) و سمعک‌های کاملا داخل کانالی (CIC): در این جا ITC مخفف In The Canal و CIC مخفف Completely In the Canal است. این سمعک‌ها در محفظه‌های کوچکی قرار می‌گیرند که تا حدی یا به طور کامل در مجرای گوش قرار داده می‌شوند. آن‌ها کوچکترین سمعک‌های موجود هستند و دارای برخی مزیت‌ها برای زیبایی و همچنین شنوایی هستند. با این حال، اندازه کوچک آن‌ها ممکن است برای برخی از افراد، عملکرد و تنظیم آن‌ها را دشوار کند.
تفاوت انواع سمعک آنالوگ و دیجیتال کدامند ؟
سمعک‌های آنالوگ امواج صوتی مداوم را بلندتر می‌کنند. این سمعک‌ها اساسا همه صداها (به عنوان مثال، گفتار و نویز) را به یک شکل تقویت می‌کنند. برخی از سمعک‌های آنالوگ قابل برنامه‌ریزی هستند. آن‌ها یک ریزتراشه دارند که به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا تنظیماتی را برای محیط‌های مختلف شنیداری، از جمله در یک مکان آرام، مانند یک کتابخانه، یا در یک مکان پر سر و صدا مانند یک رستوران، یا در یک منطقه بزرگ مانند یک زمین فوتبال را برنامه‌ریزی کند. سمعک قابل برنامه‌ریزی آنالوگ می‌تواند چندین برنامه را برای محیط‌های مختلف ذخیره کند.
با تغییر محیط شنوایی، تنظیمات سمعک ممکن است با فشار دادن یک دکمه روی سمعک تغییر کند. امروز محبوبیت سمعک‌های آنالوگ کمتر و کمتر می‌شود.
سمعک‌های دیجیتال تمام ویژگی‌های سمعک‌های قابل برنامه‌ریزی آنالوگ را دارند، اما امواج صوتی را به سیگنال‌های دیجیتال تبدیل می‌کنند و یک نسخه دقیق از صدا را تولید می‌کنند. تراشه‌های کامپیوتری موجود در سمعک‌های دیجیتال گفتار و سایر صداهای محیطی را نیز تجزیه و تحلیل می‌کنند. سمعک‌های دیجیتالی امکان پردازش پیچیده‌تر صدا را در طی فرآیند تقویت صدا فراهم می‌کنند. این امر ممکن است عملکرد آن‌ها را در شرایط خاص بهبود بخشد (به عنوان مثال، نویز پس‌زمینه و کاهش سوت). آن‌ها همچنین انعطاف پذیری بیشتری در برنامه‌ریزی سمعک دارند به طوری که صدایی که منتقل می‌کنند، می‌تواند با نیازهای یک الگوی خاص از کاهش شنوایی مطابقت داشته باشد. سمعک‌های دیجیتال نیز حافظه‌های چندگانه برنامه را دارا هستند. این روزها اکثر افرادی که به دنبال کمک‌های شنیداری هستند، تنها فناوری دیجیتال را انتخاب می‌کنند.
برخی از ویژگی‌های انواع سمعک کدامند ؟
سمعک دارای ویژگی‌هایی است که می‌تواند برای کمک به موقعیت‌های ارتباطی مختلف تعبیه شود. مثلا:
- میکروفون جهت‌دار می‌تواند به شما در مکالمه در محیط‌های پر سر و صدا کمک کند. به طور خاص، این امکان را فراهم می‌کند که صدایی که از یک جهت خاص می‌آید در مقایسه با صدای سایر جهات به میزان بیشتری تقویت شود. هنگامی که میکروفون جهت‌دار فعال می‌شود، صدایی که از جلوی شما می‌آید (مانند مکالمه رو در رو) به میزانی بیشتر از صدای پشت سر شما تقویت می‌شود.
- T-Coil (سوئیچ تلفن) به شما امکان می‌دهد تا تنظیمات معمولی میکروفون را به تنظیمات T-Coil تغییر دهید تا هنگام مکالمه با تلفن صدا را بهتر بشنوید. تمام تلفن‌های سیمی که امروزه تولید می‌شوند باید با سمعک سازگار باشند. در تنظیمات T-Coil صداهای محیطی حذف می‌شوند و صدا از تلفن دریافت می‌شود. این کار همچنین میکروفون سمعک شما را خاموش می‌کند تا بتوانید بدون اینکه سمعک سوت بزند، صحبت کنید.
T-Coil در تئاترها، سالن‌ها و مکان‌های دیگری که دارای حلقه القایی یا نصب FM هستند، به خوبی کار می‌کند. صدای گوینده، که می‌تواند کمی دورتر باشد، به طور قابل توجهی بیشتر از هر نویز پس زمینه تقویت می‌شود. برخی از سمعک‌ها دارای سوئیچ ترکیبی M (میکروفون)و T (تلفن) هستند تا در حین گوش دادن با حلقه القایی، همچنان بتوانید مکالمه نزدیک را هم بشنوید. - ورودی صوتی مستقیم (Direct Audio Input) به شما این امکان را می‌دهد که یک میکروفون از راه دور یا یک سیستم گوش دادن کمکی FM را متصل کنید، مستقیما به تلویزیون متصل شوید یا به دستگاه‌های دیگر مانند رایانه، پخش کننده سی‌دی، پخش کننده نوار، رادیو و غیره متصل شوید.
- هنگامی که سمعک خیلی به تلفن نزدیک می‌شود یا قالب گوش شل دارد، سرکوب بازخورد به سرکوب صدای سوت کمک می کند.
ویژگی‌های پیچیده‌تر ممکن است به سمعک اجازه دهد تا الگوی خاص کم‌شنوایی شما را به بهترین شکل برآورده کند. سمعک‌ها ممکن است عملکرد خود را در موقعیت‌های خاص شنوایی بهبود بخشند. با این حال، این لوازم الکترونیکی پیچیده ممکن است به میزان قابل توجهی بر هزینه سمعک نیز بیفزایند.
فواید انواع سمعک کدامند ؟
در سطح فیزیولوژیکی، سمعک کار بسیار بیشتر نسبت به بازیابی قوه شنیداری انجام می‌دهد.
مطالعات متعدد، کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن را با زوال عقل، بیماری آلزایمر، افسردگی و سایر اشکال زوال شناختی مرتبط می‌دانند. یکی از دلایل پیشنهادی انزوای اجتماعی نیز این است که افراد کم‌شنوا از معاشرت اجتناب می‌کنند. حتی با کاهش شنوایی خفیف تا متوسط، مغز باید برای پردازش گفتار سخت‌تر کار کند، که این امر می‌تواند خسته‌کننده باشد. حال با فرض اینکه مغز منابع محدودی دارد، این افزایش در پردازش شنوایی ممکن است عملکرد حافظه را نیز مختل کند.
سایر دلایل بالقوه برای همبستگی زوال شناختی و کاهش شنوایی بسیار ساده‌تر هستند. از دست دادن شنوایی و زوال ذهنی می تواند یک علت شایع مانند التهاب داشته باشد. فقدان ورودی حسی می‌تواند منجر به تغییرات ساختاری در مغز نیز شود (فرضیه آبشاری).
این جایی است که سمعک‌ها وارد می شوند. با رفع کم‌شنوایی، آن‌ها می‌توانند زوال شناختی و خطر ابتلا به افسردگی در اواخر عمر را کاهش دهند، و در نتیجه کیفیت زندگی را بهبود بخشند.
یکی از مواردی که باید در نظر داشت این است که تحقیقات کاهش شنوایی به طور عمده بر روی بزرگسالان بالای ۶۰ سال متمرکز است. با این حال، انتظار نتایج مفید برای جوانان نیز دور از ذهن به نظر نمی‌رسد. در واقع، زندگی یک بزرگسال میانسال با یک شغل تمام وقت، خانواده و گروهی از دوستان آنقدر سخت خواهد بود که شنوایی ضعیف آن را متوقف نکند.
آیا شما هم به سمعک نیاز خواهید داشت؟
اگرچه ممکن است تصور کنید که سمعک ممکن است به بهبود شنوایی شما کمک کند، اما بهتر است با یک متخصص شنوایی مشورت کنید تا متوجه شوید که آیا سمعک‌ها برای شما مناسب هستند یا خیر. متخصصین مربوطه یک آزمایش شنوایی برای تعیین اینکه آیا شما کم‌شنوایی دارید یا خیر انجام می‌دهند و در صورت وجود کم‌شنوایی، نوع و شدت آن را نیز تعیین می‌کنند.
با توجه به نتایج به دست آمده، آن‌ها ممکن است سمعک یا شکل دیگری از درمان یا مدیریت را توصیه کنند. سمعک لزوما برای همه اشکال کم شنوایی مفید نیست، بنابراین متخصص شنوایی از طریق بهترین گزینه‌ها برای نیازهای خاص شما با شما صحبت می‌کند.
به خاطر داشته باشید که سمعک فقط می تواند از دست دادن شنوایی در محدوده فرکانس زیر ۸۰۰۰ هرتز را برطرف کند. سمعک‌ها در تقویت صدا در این محدوده بهترین هستند، اما فقط تا زمانی که شما واقعا بتوانید آن فرکانس‌ها را بشنوید.
